Piens eerste week

We zijn de eerste week goed door gekomen ook al zijn we wat vermoeid. Pien doet het geweldig, ze is mooi roze met een beetje rossig haar en een kuiltje in haar wang. Ze huilt weinig en ’s nachts slaapt ze makkelijk in. Voeden gaat ook goed hoewel ze liever lui dan moe is en de trekken van een ongeduldig meisje vertoont. Wakker worden doet ze net zo makkelijk als Peter op een doorsnee zaterdag morgen.

De bevalling was vrij heftig. Nadat de vliezen braken op 27 maart om 2:39u ging het van 0 tot 100 in minder dan 4 seconden. De weeën volgden elkaar in razend tempo op en Cindy, de verloskundige, vond het beter naar het ziekenhuis te gaan. Daar werd een aantal uur later een ruggenprik gegeven, wat Lonneke de kans gaf wat op adem te komen. Daarna was het een kwestie van wachten totdat Pien goed genoeg ingedaald was voor een natuurlijke bevalling wat om 13:36u het geval was. Na wat controles en voldoende tijd om uit te rusten en bij te komen, mochten we ’s avonds om tien uur naar huis.
Dankzij Eleonora, de meest fantastische kraamhulp die je je kunt wensen, was de eerste week een heerlijke ervaring. Veel informatie die vooral de eerste paar dagen het ene oor in en het andere uit ging, maar uiteindelijk goed bleef hangen, veel tips en advies over van alles en nog wat, van de verzorging van Pien tot en met het doen van de was. Waren we aan het begin van de week nog een onzeker en stuntelend ouderpaar, aan het eind van de week deden we onze kleine meid gezamenlijk en zelfverzekerd in bad.
Pien heeft haar hielprik zonder problemen doorstaan en de gehoortest was binnen twee seconden gepiept voor beide oren. Beide oren werden goedgekeurd, wat betekent dat ze goed kan horen, maar nog niet wil zeggen dat ze ook gaat luisteren. Hoewel, gezien haar handbewegingen, die wat weg hebben van een Balinese tempeldans, wordt ze waarschijnlijk dirigent of pianist.